Hoera voor
Dik van der Meulens Libris Geschiedenis Prijs! Wie de koningsbiografieën achter
elkaar leest en zijn levensbeschrijving van Koning Willem III dus als laatste,
ziet meteen wat het verschil is tussen non-fictie en literaire non-fictie.
Jeroen Koch (Koning Willem I) en Jeroen van Zanten (Willem II) schrijven
toegankelijk en helder – geen kwaad woord over hun fascinerende geschiedwerken.
Maar Dik van de Meulen gebruikt literaire technieken: hij somt niet simpelweg
de voorgeschiedenis van het Oranjehuis op bij de geboorte van zijn
hoofdpersoon, nee, hij schetst die aan de hand van een bijfiguur die overal bij
was. Hij hanteert ironie: in een terzijde over de lofdichten op de nieuwgeboren
erfprins. Hij beschrijft zijn bronnenmateriaal om de daaruit overgenomen
citaten tot leven te wekken: de vlekken op een brief zouden goed tranen kunnen
zien. Enzovoorts. Juist door het contrast tussen de eerste twee en de laatste
biografie zou deze serie verplicht lesmateriaal moeten zijn voor cursussen
literaire non-fictie. Erg instructief.
zie ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten