Als ik het niet opbiecht, zal niemand het ooit weten. Anders gezegd: als je in of rond het boekenvak hangt, kom je weleens – onopgemerkt door de buitenwereld – in een boek terecht. Ooit heb ik een ghostwriter van een ex-fotomodel een persoonlijk verhaal verteld dat ze later versluierd in het boek van haar opdrachtgeefster heeft opgeschreven. Verder hou ik in het midden wat. Nee, ik geef niet nog meer hints.
En nu verscheen onlangs Verleden in verf. De Nederlandse geschiedenis in veertig schilderijen van Pieter Steinz en Hans den Hartog Jager. De uitgeverij had een oud paspoort nodig om te laten zien hoe daarin de inval van de Noormannen in Dorestad wordt verbeeld. Dat werd de mijne. Wie wat bewaart, heeft soms wat uit te lenen.
De pagina uit mijn oude paspoort is terug te vinden op pagina 36 van Verleden in verf. Daarop verraadt een stempel dat ik op 26 januari 2002 in New York City toestemming kreeg om de Verenigde Staten te betreden. Dat was in een week voor het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima. Het leek me toen wel prettig om de tot krankzinnige temperaturen oplopende oranjekoorts te ontlopen. Een dag na de huwelijksvoltrekking kwam ik weer thuis.
Maar dit geheel terzijde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten